Trzecia faza
Trzecia faza ruchu Amerykanizacyjnego została zdominowana przez rządy lokalne, stanowe i federalne. Nowy Jork, New Jersey, Massachusetts, Kalifornia, Pensylwania i Rhode Island utworzyły organizacje stanowe do badania imigracji i pomocy w asymilacji. Pierwszym celem biura było dotowanie asymilacji imigrantów poprzez zajęcia językowe i obywatelskie. Drugim celem było edukowanie imigrantów w zakresie korzystania z amerykańskich instytucji, takich jak sądy i policja. Te biura stanowe zachęcały imigrantów do zaufania amerykańskim instytucjom prawnym – cel chętnie poszukiwany przez rządy lokalne i stanowe.
szkoły publiczne na poziomie stanowym i lokalnym również przyłączyły się do starań o amerykanizację, nakazując zajęcia obywatelskie dla wszystkich uczniów i lekcje angielskiego dla imigrantów. W pierwszej dekadzie XX wieku miasta Nowy Jork, Chicago, Detroit, Rochester, Cleveland, Filadelfia, Buffalo, Cincinnati i Boston zaczęły oferować specjalne zajęcia nocne dla imigrantów. W 1907 New Jersey był pierwszym rządem stanowym, który wspierał nocne zajęcia z języka angielskiego i civics dla imigrantów, program następnie przez inne stany. Mniej więcej w tym czasie obowiązkowe zajęcia z wiedzy o społeczeństwie, Pokazywanie amerykańskiej flagi i recytowanie przysięgi wierności stały się obowiązkowe w praktycznie wszystkich szkołach w Stanach Zjednoczonych, z wyjątkiem Stanów Vermont, Oklahoma, Iowa i Wyoming. Obchody naturalizacji wraz z uroczystościami publicznymi zaczęły odbywać się w Filadelfii w 1915 roku, a 4 lipca tego roku był znany jako dzień amerykanizacji w wielu społecznościach w całym kraju.
armia Stanów Zjednoczonych również zaangażowała się w ruch Amerykanizacyjny, ponieważ zmobilizowała się do I wojny światowej.kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do I Wojny Światowej w 1917 r. i uchwaliły projekt, stało się jasne, że członkowie służby imigrantów potrzebują instrukcji w języku angielskim, aby zapewnić, że będą mogli przestrzegać podstawowych poleceń wojskowych. Wojsko obawiało się również, że niemieccy i austriaccy imigranci mogą mieć sympatię dla swoich krajów w każdym konflikcie zbrojnym, prawdopodobnie przedstawiając kwestię obrony narodowej. Wojsko tworzyło grupy, takie jak Liga Bezpieczeństwa Narodowego i Rada Obrony Narodowej, aby zapewnić imigrantom angielskie nauczanie – głównie w formie wojskowych komend – podczas I wojny światowej.
wysiłki wojska były równoległe przez cywilne agencje rządowe, takie jak Foreign Language Information Bureau, National Committee of Patriotic Literature, National Security League, American Defense Society i inne, które nadziewały skrzynki pocztowe imigrantów i wypełniały fale radiowe patriotycznymi programami pro-asymilacyjnymi. Kluby kobiece związane z tymi grupami podjęły się podróży do domów imigrantów i w przyjaznym tonie starają się edukować mieszkańców o korzyściach płynących z amerykanizacji. Jedna z popularnych i prawdopodobnie apokryficznych historii ilustrowała, jak te społeczeństwa w większości naciskały na otwarte drzwi. Podczas jednej z takich wycieczek Klub Kobiet zapukał do drzwi kamienicy zajmowanej przez cygańską emigrantkę, która poprosiła, aby kobiety wróciły w przyszłym tygodniu. Zaprotestowali mówiąc: „co! Mówisz poważnie o sobie . . . chcesz odłożyć swoje wejście do amerykańskiego życia?””Nie, Nie!- odpowiedział Bohemian.”Jesteśmy całkowicie gotowi na amerykanizację. Nigdy ich nie odwracamy. Ale nie ma nikogo poza mną. Chłopcy się zgłosili, mój człowiek pracuje nad amunicją, a reszta sprzedaje obligacje. Nie chcę, żebyś się wściekła, ale nie możesz wrócić w przyszłym tygodniu?”
Narodowy Komitet Amerykanizacyjny (Nac) patrzył na Amerykanów niemieckich jako Na twarz swoich wysiłków Amerykanizacyjnych, promując syna amerykańskiego generała Wojny Secesyjnej Franza Sigela na przewodniczącego przyjaciół Niemieckiej demokracji-grupy poświęconej szerzeniu patriotycznych ideałów wśród Amerykanów niemieckiego pochodzenia. Po zakończeniu I wojny światowej wojsko wycofało się z programu amerykanizacji, jednak nie rozwiązano niewojskowych agencji rządowych.
Federal Bureau of Education (FBE) była główną cywilną agencją rządową zaangażowaną w ruch Amerykanizacyjny w 1910 roku. FBE opracowała programy nauczania w języku angielskim i obywatelskim z tych dostarczonych przez NAC, CIA i inne kluczowe grupy społeczeństwa obywatelskiego. Biuro naturalizacji (BN) świadczyło podobne usługi, koordynując z systemem szkół publicznych. Pomimo lobbingu ze strony BN, nie stworzono żadnych dodatkowych agencji, które nadzorowałyby asymilację imigrantów. Chociaż BN była agencją rządową, prawie cały jej materiał był pożyczony od prywatnych grup, a znaczna część jego finansowania pochodziła z darowizn. Brak utworzenia dodatkowej agencji skazał BN na niepowodzenie, gdy organizacje non-profit usunęły finansowanie.
skutki ruchu Amerykanizacyjnego i jego koniec
krótko po zakończeniu I wojny światowej pozycja BN w ruchu Amerykanizacyjnym zanikła wraz z resztą ruchu. Opinia publiczna stała się apatyczna wobec amerykanizacji imigrantów, podczas gdy sami imigranci, domniemani beneficjenci tych wysiłków, zaczęli bardziej otwarcie wyrażać urazę z powodu złego traktowania i obelg ze strony Amerykanizatorów – nawet do tego stopnia, że niektórzy Amerykanizatorzy obawiali się, że ich wysiłki odwróciły się i opóźniły asymilację. Protekcjonalne postawy wielu Amerykanizatorów, którzy byli często jawnie nacjonalistyczni i wrogo nastawieni do imigracji, odwróciły wielu imigrantów od amerykanizacji-często hamując to, co byłoby naturalnym procesem asymilacji. Zamiast amerykanizacji polegającej na” atrakcyjnej sile i słodkiej rozsądności samej rzeczy”, jak powiedział komisarz edukacji P. P. Claxton, nabrała ona tonu siły. Ton ten nakazywał i nakłaniał imigrantów do całkowitego porzucenia swojej dawnej lojalności, zwyczajów i wspomnień za pomocą taktyki wysokociśnieniowego walca parowego.
wiele programów Amerykanizacyjnych istniało, aby służyć amerykańskim restrykcjonistom imigracyjnym i odwróciło ich wysiłki na rzecz asymilacji imigrantów. Jak wyjaśnił historyk John Higham, ruch Amerykanizacyjny miał dwa aspekty. Pierwszy czerpał swoje poparcie od ludzi, którzy naprawdę chcieli pomóc w asymilacji imigrantów poprzez zaspokajanie ich potrzeb. Drugi był często władczym żądaniem całkowitej zgodności Narodowej, które bardzo spodobało się jednemu segmentowi amerykańskiej opinii publicznej, ale przyniosło niewielkie rezultaty, jeśli chodzi o asymilację.
pisarze Imigranccy z wielu różnych grup etnicznych twierdzili, że programy Amerykanizacyjne zakłóciły naturalny proces asymilacji i rodziły niechęć do patriotyzmu w społecznościach imigrantów. W latach 1919-1920, szczyt ruchu Amerykanizacyjnego, redakcje w wielu obcojęzycznych prasach w Stanach Zjednoczonych wyrażały swoją dezaprobatę. Te redakcje prawie zawsze uznawały znaczenie asymilacji, nauki angielskiego i Nauki o amerykańskiej cywilizacji, ale sprzeciwiały się surowemu tonowi wyższości Narodowej, który był powszechny wśród najbardziej ekstremalnych amerykańskich twórców.
jako jedna z polskojęzycznych gazet w 1919 roku, „w obecnych warunkach cudzoziemcy są skłonni wyjmować dokumenty naturalizacyjne po prostu po to, aby pozostać niezakłóconym . To jest głupi ruch, który tworzy hipokryzję.”Publikacja w tej samej gazecie pisała, że amerykanizacja „uderza zdecydowanie w Prusianizm i wcale nie jest zgodna z amerykańskimi ideałami wolności.”Rosyjska gazeta w Pensylwanii w 1919 roku napisała:
wiele komitetów Amerykanizacyjnych istnieje tylko na papierze. Robią dużo hałasu, dostają się do gazet, ale nie robią wiele dobrego. Śmieją się głównie z biednych obcokrajowców. Jeśli Amerykanie chcą pomóc imigrantom, muszą ich spotkać z miłością. Imigrant nie jest wcale głupi. Czuje protekcjonalną postawę, jaką Amerykanin przyjmuje wobec niego i dlatego nigdy nie otwiera jego duszy.
Inna rosyjska gazeta w Nowym Jorku w tym samym roku skarżyła się, że „amerykanizacja nie oczekuje wkładu od tych, którzy mają zostać zasymilowani. Opiera się na pewności, że Ameryka jest bogata we wszystko i nie potrzebuje niczego nowego.”Włoska gazeta w Pensylwanii w 1920 napisała:” amerykanizacja to brzydkie słowo. Dziś oznacza to prozelityzm, sprawiając, że obcokrajowiec zapomina o swojej ojczyźnie i języku ojczystym.”W tym samym roku Słowacki periodyk w Pittsburghu skarżył się, że” oto błędne przekonanie wśród niektórych ludzi o dobrych intencjach, że urodzeni obcokrajowcy będą lepszymi Amerykanami, jeśli zrozumieją Konstytucję Stanów Zjednoczonych . . . Przeciętny rdzenny Amerykanin też o tym nie wie, a jednak ma pewne bardzo jasne koncepcje dobra i zła.”
Amerykanie obawiali się również, że ich wysiłki się odwróciły. Carol aronovici z California State Commission of Immigration and Housing napisała, że „spektakl wściekłych i ignoranckich wysiłków Amerykanizacyjnych był przygnębiający” dla imigrantów i przypomniał wielu z nich o negatywnych doświadczeniach, jakie mieli z homogenizacją i dyskryminacyjną polityką w swoich krajach. Szczególnie jaskrawymi przykładami były magyaryzacja na Węgrzech oraz prześladowania Polaków i Żydów w Imperium Rosyjskim. Amerykanistka Frances Kellor, którą Higham określił jako „pół reformatorkę, pół nacjonalistkę”, napisała, że „obca przynęta” i „środki represyjne” przez wielu w ruchu Amerykanizacyjnym osłabiły jego skuteczność. W 1920 r. tak podsumowała sytuację:
teraz, gdy wojna się skończyła, odkrywamy, że chociaż ugruntowała nowe przyjaźnie między rasami i promowała współpracę między niektórymi tubylcami a Amerykanami urodzonymi za granicą, tak samo zdecydowanie stworzyła nowe antagonizmy rasowe i doprowadziła do nowych nieporozumień między jednostkami. Amerykanin, pod wpływem szerzenia się bolszewizmu i niepokojów, a także spektakularnych dowodów nielojalności wśród obcych w czasie wojny, coraz bardziej skłania się ku represjom i nietolerancji różnic. Imigrant jest wrażliwy na tę zmianę, a ponieważ stale otrzymuje wiadomości z zagranicy, wzywające go do powrotu do domu, staje się mniej przyjazny dla Ameryki. Z tego powodu działania asymilacyjne, które mogły być podejmowane z łatwością i powodzeniem przed wojną, teraz przynoszą niewielkie rezultaty, nawet przy większym wysiłku.
odrodzony Ku Klux Klan stał się popularny i zaczął domagać się ograniczeń imigracyjnych. Zaczęli używać ” amerykanizacji „jako argumentu, aby trzymać się z dala od imigrantów z Europy Wschodniej i Południowej – twierdząc, że amerykanizacja oznacza przekazanie władzy” niezaamerykanizowanym przeciętnym obywatelom starego stada”, według Imperialnego czarodzieja Hirama Wesleya Evansa. Zmniejszenie nowych zasobów imigrantów było niezbędne dla platformy Amerykanizacyjnej KKK. Słowo „amerykanizacja” stało się skażone.
w obliczu tej zmiany i obaw o niepowodzenia amerykanizacji, NAC i inne organizacje rozwiązały się, pozbawiając BN i inne agencje rządowe funduszy, których Kongres nie zastąpił. W porównaniu do radosnych fanfar, które przyszły wraz z narodzinami ruchu Amerykanizacyjnego, jego śmierć była milcząca i nie opłakiwana.
niektóre grupy kontynuujące amerykanizację kontynuowały po ustąpieniu większego ruchu. The Immigrants Protective League (IPL), wciąż z siedzibą w Chicago, reorganizowała się kilka razy w ciągu następnego stulecia i jest obecnie znana jako Heartland Alliance. Niektóre mniejsze grupy, takie jak International Institute of Los Angeles, założony przez Young Christian Women ’ s Association (YCWA) w 1914 roku, zdołały przetrwać lata, ale ich cele uległy zmianie. Te nowe grupy są ogólnymi grupami pomocy imigrantom i zajmują się bardziej udzielaniem pomocy charytatywnej rodzinom imigrantów o niskich dochodach i oferowaniem pro bono lub tanich usług prawnych.
trwalszymi efektami ruchu Amerykanizacyjnego były reformy programów nauczania na poziomie stanowym i lokalnym, tworzenie nowych świąt amerykańskich i przyjęcie ceremonii obywatelskich, które miały inspirować Patriotyzm. Część nacisków na obchody Dnia Kolumba w 1890 roku, wokół 400. rocznicy lądowania Kolumba w Nowym Świecie, było zapewnienie nacjonalistycznego święta, które przemówiłoby do nowych grup imigrantów z południowej Europy, zwłaszcza Włoch, a jednocześnie dałoby okazję do nauczania cywilizacji imigrantów. Kolorado było pierwszym stanem, który uczynił Dzień Kolumba świętem w 1905 roku, a następnie rząd federalny w 1934 roku. Co ciekawe, Dzień Kolumba był w bezpośredniej konkurencji z kolejnym świętem w 1890 roku, które miało uczcić Leifa Eriksona jako pierwszego europejskiego odkrywcę Nowego Świata. Dzień Kolumba wygrał częściowo, ponieważ „dzień Leifa Eriksona” miał na celu wykluczenie katolików i innych grup, które zwolennicy święta uważali za nieamerykańskie.
wniosek
ruch Amerykanizacyjny był krótki, jego wysiłki były nierównomiernie stosowane i nie ma faktycznych dowodów na to, że przyspieszył asymilację obywatelską i polityczną. Jak napisał John J. Miller: „nie ma sposobu, aby z jakąkolwiek precyzją ocenić wpływ, jaki ruch Amerykanizacyjny ma na asymilację imigrantów, ani tego, co by się stało w przypadku jego braku.”Wobec braku empirycznych dowodów potwierdzających skuteczność ruchu Amerykanizacyjnego, jego zwolennicy powinni być agnostyczni, zamiast wzywać do jego odrodzenia. Istnieje wiele anegdot, że ruch Amerykanizacyjny spowolnił asymilację, tworząc urazę wśród imigrantów, którzy byli zamierzonymi beneficjentami. Biorąc pod uwagę krótką historię ruchu Amerykanizacyjnego i jego małe długoterminowe reformy, takie jak obowiązkowe recytacje przysięgi wierności w klasach, jest mało prawdopodobne, że był odpowiedzialny za obywatelską i polityczną asymilację imigrantów 100 lat temu.
ruch Amerykanizacyjny służył interesom tych, którzy wykorzystywali go jako platformę do narzekania na imigrantów. Gdyby taki program amerykanizacji został odtworzony dzisiaj, zostałby uchwycony albo przez podobnych przeciwników imigracji, albo przez lewicowe grupy, które wspierają lewicowy wielokulturowy wizerunek Ameryki-z pewnością wynik, który przerażałby Johna Fonte ’ a i innych współczesnych zwolenników amerykanizacji. Niewiele jest podstaw, by przypuszczać, że podobny do niego odrodzony program przyspieszyłby dziś społeczną i polityczną asymilację imigrantów, a raczej prawdopodobnie spowolniłby ją.
amerykanizacja i asymilacja imigrantów i ich potomków jest bardzo ważna. Tak ważne, że nie powinniśmy powierzać tego kluczowego zadania niekompetentnym agencjom rządowym, ale raczej asymilacyjnej kulturze i instytucjom społeczeństwa obywatelskiego, które z powodzeniem przyswoiły każdą dawną grupę imigrantów i nadal to czynią. Amerykanizacja i asymilacja maszyny nie jest zepsuta, więc nie róbmy jej źle przemyślanym „fixem” poprzez ożywienie nieskutecznego 100-letniego modelu.
div Edward George Hartmann, the Movement to Americanize the Immigrant, Columbia University Press, New York, NY 1948, s. 23.
div Aristide R. Zolberg, a Nation By Design, Russell Sage Foundation, New York, NY 2006, s. 216.
div Edward George Hartmann, the Movement to Americanize the Immigrant, Columbia University Press, New York, NY 1948, s. 25-26.
div, s. 27.
div John Higham, Strangers in The Land: Przykłady amerykańskiego natywizmu 1860-1925, Rutger University Publishing, New Brunswick, New Jersey, 1955, s. 240.
div Miller, s. 54-55.
div Hartmann, s. 29 i Miller, s. 55.
div Hartmann, s. 97.
div Miller, s. 43.
div Tamże, str . 44.
div Miller, s. 49-50.
div Hartmann, s. 70.
div Tamże., s. 24.
div Tamże., s. 36.
div Tamże., s. 111.
div Higham, s. 245.
sekcja Tamże., s. 246.
sekcja Hartmann, S. 205-206.
sekcja Tamże., S. 252-253.
div Miller, s. 86.
div Higham, s. 247.
div Tamże., S. 237-238.
div Hartmann, S. 255-256.
div Tamże., s. 258.
div Tamże., s. 256.
div Tamże., s. 256.
sekcja Tamże.
sekcja Tamże., s. 258.
sekcja Tamże., s. 257.
sekcja Tamże.
sekcja Tamże., S. 254-255.
sekcja Tamże.
div Higham, s. 239.
div Hartmann, S. 259-260.
div Miller, s. 78-79.
div
div