als jonge jongen die opgroeide op Long Island, herinner ik me dat ik mijn moeder verwoed zag proberen om wat onbekende voedsel of drank uit ons tapijt op te ruimen voordat er gezelschap kwam.
ze zou schrobben en schrobben, eigenlijk het verspreiden van de morsen in plaats van het schoonmaken.
en, natuurlijk, zonder tapijt vlekverwijderaar in huis, zou ze worden gedwongen om te proberen wat handig was, zoals wasmiddel, afwasmiddel, misschien zelfs een alkalische ontvetter uit mijn vaders werkkamer.
” zou je daar geen tapijtreiniger op moeten gebruiken?”Ik zou het vragen.
” It ’s just soap,” antwoordde ze. “Het is allemaal hetzelfde.”
It ‘ s not just soap
Today, as a cleaning product formulator, I get to play with all sort of different chemicals.
Ik besteed mijn weekdagen aan het meten en mixen, waarbij ik een snufje van dit en een jigger van dat toevoeg. Je zou kunnen zeggen dat ik een deel chef ben, een deel kind met een scheikundeset.
maar er is één ding dat ik heb geleerd tijdens mijn jaren van scheikunde studeren en werken als formulator: het is zeker niet allemaal alleen maar zeep.
misschien wel de meest onbegrepen en verwarrende componenten van reinigingsmiddelen zijn de eigenlijke detergenten of oppervlakteactieve stoffen.
oppervlakteactieve stoffen (kort voor oppervlakteactieve stoffen) zijn moleculen die een hydrofiele, of “waterminnende” end, en een hydrofobe, of “water-vrezende” end bevatten.
De elektrische lading aan het waterminnende uiteinde van het molecuul maakt onderscheid tussen de verschillende soorten oppervlakteactieve stoffen.
oppervlakteactieve stoffen zijn er in vier verschillende types: anionisch, nonionisch, kationisch en amfoterisch.
zodra u de verschillen tussen deze verschillende soorten oppervlakteactieve stoffen begrijpt, evenals hoe u ze kunt classificeren op basis van hun namen, moet het kiezen van de juiste reinigingsproducten in een handomdraai gebeuren.
anionogene oppervlakteactieve stoffen
waarschijnlijk zijn de meest gebruikte oppervlakteactieve stoffen in de chemie van de tapijtreiniging anionogene oppervlakteactieve stoffen.
anionogene oppervlakteactieve stoffen hebben een negatieve lading op hun hydrofiele uiteinde. Deze last helpt de oppervlakteactieve molecules om met zowel de tapijtvezels als de bodemdeeltjes in wisselwerking te staan, die gronden in “bel-als” regelingen opheffen en opschorten genoemd micellen.
anionogene oppervlakteactieve stoffen hebben andere voordelen waardoor ze ideaal zijn voor bepaalde tapijttoepassingen.
in het algemeen maken ze veel schuim wanneer ze worden bewogen. Ook zijn ze meestal schilferig of poederig wanneer ze droog zijn, niet plakkerig zoals andere oppervlakteactieve stoffen.
anionogene oppervlakteactieve stoffen zijn daarom het meest voorkomende type oppervlakteactieve stof dat wordt aangetroffen in Tapijtreinigers met een laag vochtgehalte, zoals traditionele shampoos en inkapselingproducten.
deze detergentia zijn echter niet zo goed in het emulgeren van olieachtige bodems als sommige andere soorten detergentia.
bij het lezen van de lijst met ingrediënten op uw reinigingsproducten kunt u anionogene oppervlakteactieve stoffen identificeren met de volgende Namen:
- natrium
- Ammonium
- Magnesium
- sulfaat
- Sulfonaat
- gluconaat
(bijvoorbeeld natriumlaurier sarcosinaat, magnesiumlauriersulfaat en natriumgluconaat.)
niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen
niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen komen ook voor in veel reinigingsproducten, waaronder tapijtproducten. Nonionica hebben geen lading op hun hydrofiele einde, waardoor ze superieure olieachtige bodem emulgatoren.
sommige nonionica zijn hoge schuimstoffen (zoals anionica), terwijl andere niet veel schuim produceren. Vanwege het lagere Schuimprofiel en het sterke emulgatorvermogen zijn deze oppervlakteactieve stoffen de voorkeur bij het formuleren van extractiereinigers en presprays.
echter, in tegenstelling tot anionogene oppervlakteactieve stoffen, zijn nonionica dikke vloeistoffen of siropen die kleverig of “kleverig” aanvoelen. Wanneer ze in het tapijt worden achtergelaten, dragen niet-ionische oppervlakteactieve stoffen in de eerste plaats bij aan het snel resoilen.
zelfs als dat het geval is, weegt hun belang als reiniger zwaarder dan dit negatieve, en de reiniger of technicus moet ervoor zorgen dat zoveel mogelijk van het detergent residu van het tapijt wordt verwijderd om de reinigingsvoordelen van nonionica zonder hun negatieven te krijgen.
Nietionogene oppervlakteactieve stoffen zijn:
- ethoxylaten
- Alkoxylaten
- Cocamide
Kationogene oppervlakteactieve stoffen
Kationogene oppervlakteactieve stoffen komen minder vaak voor in reinigingsmiddelen en zijn bijna altijd afwezig in tapijtproducten.Kationica hebben positief geladen uiteinden, waardoor ze ideaal zijn in antistatische formules zoals wasverzachters en valsspelers in auto ‘ s.”
ook kationogene oppervlakteactieve stoffen hebben antimicrobiële eigenschappen en worden aangetroffen in desinfecteermiddelen en reinigingsmiddelen met harde oppervlakken.
Er is echter aangetoond dat kationogene oppervlakteactieve stoffen de in de molen aangebrachte beschermingsmiddelen op tapijt beschadigen en daarom strikt verboden zijn in tapijtproducten.
formules die kationogene oppervlakteactieve stoffen bevatten, kunnen niet worden gemengd met formules die tegengesteld geladen anionogene oppervlakteactieve stoffen bevatten. De moleculen zouden met elkaar interageren, waardoor een kleverige puinhoop ontstaat die uit de oplossing valt.
bij het lezen van de ingrediëntenlijst, zoek naar de woorden “chloride” of “bromide” (zoals in alkylbenzeenammoniumchloride) om kationica te identificeren.
amfotere oppervlakteactieve stoffen
waarschijnlijk de minst besproken oppervlakteactieve stoffen zijn de amfotere stoffen. Deze unieke molecules bezitten zowel een positieve als een negatieve last op hun hydrofiele eind, die hen een netto last van nul geven.
amfotere oppervlakteactieve stoffen hebben op zichzelf weinig nut, maar werken zeer goed in het verbeteren van het reinigende effect van zowel anionische als niet-ionische oppervlakteactieve stoffen. Ze kunnen dienen als” koppelmiddelen”, die de oppervlakteactieve stoffen, oplosmiddelen en anorganische zoutcomponenten van een formule bij elkaar houden.
Amfoterie worden meestal op een of andere manier genoemd om aan te geven dat ze amfoterie zijn, zoals in amfoterie. Andere voorbeelden van amfoterie zijn betainen en amineoxiden.
een chemiebuffet
Met al deze verschillende soorten oppervlakteactieve stoffen, en met een schijnbaar oneindige lijst van elk type oppervlakteactieve stof, is het een wonder dat formuleerders in staat zijn het juiste detergens te kiezen voor de juiste toepassing.
ervaren formuleerders hebben hun handen vuil gemaakt door met veel verschillende soorten reinigingsmiddelen te werken in een poging om precies de juiste mix van reinigingsmiddelen te maken.
elke formuleerder die zijn zout waard is zal u snel vertellen dat niet alle oppervlakteactieve stoffen gelijk zijn en dat sommige reinigingsmiddelen beter zijn dan andere, gezien de situatie.Timothy J. Roach heeft een B. S. graad in biologie en scheikunde aan de Duke University en een M. S. in scheikunde aan de Northwestern University.